Gradonačelnik Sarajeva Ivo Komšić danas je otvorio vrata obnovljene sarajevske Vijećnice, simbola kulturnog identiteta Bosne i Hercegovine. “Vijećnica treba biti multimedijalni centar. Glavni hol može služiti kao koncertna dvorana, u šta smo se uvjerili nedavnim gostovanjem Bečke filharmonije. Svi ostali prostori mogu biti namijenjeni za razne izložbe, od likovnih do muzejskih postavki. Vijećnica ima i svečanu salu, kao i druge dvorane u kojima bi se mogli priređivati prijemi i razna druga dešavanja visokog ranga,” kazao je Komšić. Posjetioci će do kraja jula, u okviru Dana otvorenih vrata, u periodu od 10:00 do 17:00 sati svakog dana, uključujući vikende, moći razgledati unutrašnjost obnovljene Vijećnice.
Podsećamo, 20. aprila 1896. godine otvorena je Gradska veća u Sarajevu. Većnica se nalazi nedaleko od Baščaršije na Mustaj-pašinom mejdanu i predstavlja najlepši i najreprezentativniji objekat iz austrougarskog perioda sagrađen u pseudo-maureskom stilu.
Što se tiče same izgradnje, prvi projekat je uradio Karlo Paržik, ali se ovaj nije dopao tadašnjem ministru Benjaminu Kalaju, pa je izrada novog poverena Alexandru Witteku. Kao inspiracija za izradu ovog projekta poslužila mu je džamija Kemala II, zbog čega je dva puta putovao u Kairo. Navodno, zbog ovog projekta (nedovoljnog osvetljenja u glavnoj auli zgrade), Wittek je oboleo od umora i izvršio samoubistvo, te je završetak njegovog projekta poveren 1894. godine Ćirilu M. Ivekoviću. On je to uradio uspešno, a sarajevska Vijećnica ostala je njegov najveći domet. Zanimljivo je da je i u Brčkom projektovao gradsku vjećnicu. Vijećnica je građena u pseudo-maureskom stilu, stilu u kojem je većina objekata u Sarajevu tokom austrougarske vlasti urađena. Objekat Gradske vijećnice zvanično je predat na upotrebu 20. aprila 1896. godine.
Vijećnica je odmah po otvaranju postala važan objekat u tadašnjim prilikama. Što se tiče njene funkcije, Vijećnica je prvobitno predstavljala zgradu tadašnje gradske uprave i gradske administracije Sarajeva. Njen izgled i neposredno okruženje bili su prikladan okvir da se fotografijama obeleže trenuci novouspostavljene lične rasvjete, novog tramvaja na električni pogon, prvih automobila u gradu, a bila je i centralna tačka svih fotografa koji su sa istočnih padina težili da snime panoramu centralnog dela Sarajeva. U godinu aneksije, 1908. godine, Bosna i Hercegovina postaje ravnopravni član velike zajednice austrougarske monarhije, a 31. maja 1910. godine Vijećnica je bila i mesto posete cara Franje Josipa. Ne, ne vežu se samo lepa sećanja za Vijećnicu, već i ona sa gorim ukusom. Jedno od njih je svakako i 28. jun 1914. godine. Tog dana su se prestolonaslednik Franc Ferdinand i njegova supruga Sofija sastali sa gradskim čelnicima u Vijećnici. Nakon tog sastanka oni su ispraćeni u smrt, a Sarajevo i svet u Prvi svetski rat. Takođe, na pravoslavni Božić u Bosni i Hercegovini, 1920. godine, regent Aleksandar Karađorđević, sa svojom sestrom kneginjom Jelenom posetili su Sarajevo gde je od strane gradske uprave bio primljen u Gradskoj Vijećnici.
Do 1949. godine, Vijećnica je bila sedište Gradske uprave, kada je ustupljena Nacionalnoj i univerzitetskoj biblioteci. Tu se razvija Akademija nauka i umetnosti, kao i glavna biblioteka. Tako pojam „Vijećnica“ postaje sinonim za kulturu i prosvetljenost sve do 1992. godine.
Za vreme agresije na Sarajevo (od 1992. do 1995. godine), Vijećnica je više puta granatirana od strane JNA i VRS-a. U noći između 25. i 26. avgusta granatama je zapaljena i potpuno uništena.
